8 days and 7 nights in Bangkok (2/3)

In Thailand is er eigenlijk maar één sport die er toe doet. Het land ademt Muay Thai, beter bekend als Thaiboksen. In Nederland beoefende ik deze sport alleen in de zomermaanden, maar sinds ik in Maleisië ben en een plaatselijke Muay Thai school heb gevonden, beoefen ik deze sport elk weekend. Vandaar dat ik in Bangkok deze sport naar een hoger pitje wilde tillen. Mijn grote vriend Rithy wist mij te vertellen dat er in Bangkok verschillende Muay Thai scholen zijn, maar dat ik beslist bij Sitsongpeenong moest gaan trainen. Terwijl ik nog in Maleisië was, heb ik contact gezocht met deze school en een privé training geboekt. Dit deel van mijn Bangkok reisverslag gaat over mijn Muay Thai ervaring in Bangkok.

Zoeken naar Sitsongpeenong

Toen ik nog in Maleisië was, ben ik gaan kijken waar Sitsongpeenong zich in Bangkok bevond. Dit was redelijk ver van mijn hotel, maar ik had het er wel voor over. De privé training stond op woensdag gepland, dus op dinsdag ging ik de gym zelf bezoeken. Gewoon om te kijken waar het was. Ik nam een taxi op Khao San Road en deze bracht mij naar de andere kant van Bangkok, want daar zat Sitsongpeenong Muay Thai Camp. Na uren zoeken en vragen aan lokale mensen, bracht de taxi me eindelijk op de plek waar ik moest zijn. Ik betrad het gebouw en keek rond in de zaal waar normaal gesproken getraind werd. Normaal gesproken, want op het moment dat ik er kwam, was er niemand. Vroeg om een visitekaartje, zodat het de volgende keer makkelijker te vinden zou zijn voor de taxichauffeur, en verliet de gym weer om opzoek te gaan naar een taxi. Aangezien de locatie zich aan de andere kant van Bangkok bevindt, wist geen enkele taxichauffeur waar Khao San Road was. De derde taxichauffeur die ik benaderde wist ook niet waar het was, maar hij bood aan om mij naar het dichtstbijzijnde treinstation te brengen. Akkoord. Deze taxichauffeur sprak nauwelijks Engels, maar hij volgde de Nederlandse Eredivisie wel op de voet. Hij kende Ajax, Feyenoord en PSV Eindhoven en hij wist me zelfs te vertellen dat AZ momenteel bovenaan stond. Ik vertelde hem dat ik voor FC Twente was en zelfs die club kende hij.

Lumpini Boxing Stadium

's Avonds had ik gepland om mijn Muay Thai ervaring in Bangkok uit te breiden met een bezoek aan het Lumpini Stadium. Dit is het bekendste stadion in Bangkok en wordt helaas in december 2013 afgebroken. Als ik dus er dus een keer naartoe wilde, dan was nu de enige kans. Ik pakte de trein en vervolgens de metro om bij het Lumpini Boxing Stadium te komen. Bij de ingang stond een vriendelijke vrouw in uniform die mij wist te vertellen dat er drie categorieën voor kaartjes waren: eerste, tweede en derde klas. Ik nam de goedkoopste, want ik had ook ingepland om flink wat Muay Thai spullen te kopen.

OWEEEEJ

In totaal waren er die avond negen gevechten. Het ene gevecht nog indrukwekkender dan de ander. In het stadion zitten aan de ene kant Thaise mensen en aan de andere kant de toeristen. Aan de kant waar de Thaise mensen zaten, werd er veel geschreeuwd. De meeste van deze mensen hebben namelijk gewed op de wedstrijd. Elk gevecht bestond uit vijf rondes. De eerste twee rondes houden zowel de vechters als het publiek zich nog aardig rustig, maar zodra de bel voor de derde ronde geklonken heeft, barst de sensatie in alle hevigheid los. Bij elke rake stoot of trap schreeuwt het publiek: "oweeeeej!!" en zodra de vechters elkaar vasthouden (clinchen) schreeuwt iedereen: "Knee, Knee!!", omdat er dan wordt verwacht dat de vechters aanvallen met de knie uitdelen.

Winkelen

Bij de ingang van het Lumpini Stadium bevinden zich ook een aantal winkels, waar je redelijk goedkoop Muay Thai spullen kunt kopen. Voor mij voelde het als 'shop till you drop' en zo voelde het bijna letterlijk. Met een volle tas stapte ik weer de metro in. Buiten was het nog steeds boven de 30 graden, dus je kunt je voorstellen dat het voor mij letterlijk 'till you drop' was.

Voorbereiding

Gelukkig was ik goed voorbereid op het kopen van een hoop Muay Thai spullen. Toen ik vertrok uit Maleisië was mijn koffer maar voor de helft gevuld. De ander helft had ik gereserveerd voor Muay Thai spullen. Toen ik de spullen in mijn koffer deed, bleek het precies te passen.

Privé training

Op woensdag zou mijn eerste privé training bij Sitsongpeenong Muay Thai Camp plaatsvinden. Ik was extra vroeg opgestaan om op tijd daar te komen. Ik pakte de taxi naar het dichtstbijzijnde treinstation om vervolgens de Sky Train naar Udom Suk te nemen, het station waar ik de dag ervoor door de taxichauffeur was afgezet.

Solly

Omdat ik dinsdag een visitekaartje van de gym had meegenomen, waar ook het adres op stond, liet ik deze zien aan de eerste taxichauffeur die ik tegenkwam op Udom Suk. Deze taxichauffeur had ik nu net niet moeten treffen. Hij sprak geen Engels en was ook nog eens verziend, zonder dat hij een leesbril bij zich had. Hij bracht mij naar een totaal verkeerde locatie. Hij stapte uit met het visitekaartje in zijn hand en vroeg aan Thaise mensen waar de gym zich bevond. Na een tijdje stapte hij weer in en wist hij wel waar het was. Hij zei tegen mij: "Oh sir, solly solly!" Hij wees op de meter en maakte een gebaar van; "daar kijken we niet meer naar." Uiteindelijk wist hij me wel bij de juiste locatie te brengen en kon mijn privé training eindelijk beginnen.

Sitsongpeenong

Toen ik aankwam bij de gym trof ik de eigenaar. Deze man is half-Australisch, half-Thai en hij spreekt beide talen vloeiend. Hij vertelde mij dat ik me kon omkleden en ondertussen zou hij een van de trainers van boven halen. De training die ik kreeg, was bijzonder fijn. Het probleem was alleen de hitte. Tussendoor mocht ik gelukkig telkens water drinken en na een uur was de privé training afgelopen. Na de tijd ging ik op de foto met de trainer en hij vroeg me of ik donderdag terug wilde komen voor nog een privé training. Ik stemde in. Nadat ik gedoucht en omgekleed had, zag ik een Thaise jongen die vriendelijk naar mij zwaaide. Ik herkende hem als 'Kem Sitsongpeenong', een van de vechters daar. Ik liep op hem af en zei: "Kem, right?" Hij knikte en ik gaf hem een hand. Ondanks dat hij een super goede vechter en hij binnen Thailand bekend is, had hij totaal geen sterallures.

MBK Fight Night

's Avonds vond er bij het MBK Center 'Fight Night' plaats. Dit evenement vindt elke woensdagavond plaats en is gratis. De gevechten zijn niet zo spectaculair als bij het Lumpini Stadium, maar het is wel leuk om een keer meegemaakt te hebben. Er vechten vooral buitenlanders tegen elkaar die zijn getraind door Thaise Muay Thai scholen.


Privé training 2

Donderdag had ik mijn tweede privé training. Dit keer wist de taxichauffeur de gym zonder problemen te vinden. De training ging beter dan de dag ervoor en de trainer zei ook dat hij veel vooruitgang zag. Na de training vroeg hij of ik met hem ging lunchen. We gingen naar een kraampje waar ze traditioneel Thais eten serveerden. Het eten in Thailand is ontzettend pittig, maar omdat ik al gewend was aan pittig eten in Maleisië was het voor mij goed te doen. Toch is Thais eten vele malen pittiger dan Maleis' eten, maar goed. De trainer bracht me naar de taxi en vertelde de taxichauffeur dat ik naar Khao San Road wilde. We namen afscheid en het laatste wat hij tegen mij zei was: "Please come back."