8 days and 7 nights in Bangkok (1/3)
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Daan
14 November 2013 | Thailand, Bangkok
Afgelopen zaterdagmorgen ben ik teruggekeerd vanuit Bangkok. De reden voor deze reis is te lezen in mijn vorige reisverslag 'Bangkok ook omdat het MOET'. Mocht je deze al gelezen hebben, dan vraag ik je om door te gaan met het lezen van deze nieuwe versie. Het vervolg.
KLIA - Suvarnabhumi
Op zaterdag 2 november 2014 vertrok mijn vlucht van Kuala Lumpur International Airport naar Suvarnabhumi, het vliegveld van Bangkok. Ik had gekozen om te vliegen met Malaysia Airlines, omdat deze maatschappij toevallig net een actie had. Een ander bijkomend voordeel van deze maatschappij is dat het de reiziger de mogelijkheid biedt om 48 uur van te voren online in te checken. Hier maakte ik dankbaar gebruik van. Tevens kon ik bij het online inchecken een stoel reserveren en daarom reserveerde ik een stoel voorin het vliegtuig, tenminste dat dacht ik. Mijn vlucht vertrok om 18.05, dus ik nam ruim de tijd om bij het vliegveld te komen. Eenmaal in het vliegtuig bleek dat ik niet voorin, maar juist helemaal achterin het vliegtuig zat. Niks mis mee natuurlijk, want in het geval dat het vliegtuig neerstort, heb je achterin de meeste kans op overleven hehe. Ik raakte aan de praat met een Australisch echtpaar dat naast mij zat. Toen we op Suvarnabhumi aankwamen, liep ik met deze mensen mee. Ik voelde op de een of andere manier toch een band met deze mensen.
Suvarnabhumi kenmerkt Bangkok voor de toerist. Álles, maar dan ook álles staat aangegeven. Als je het vliegtuig uitkomt staat er na vijf meter een bord waarop de 'Bagage Reclaim' en de paspoort controle staan aangegeven. Tien meter verder staat weer hetzelfde bord, voor het geval je het eerste gemist hebt, en weer tien meter verder staat ook weer hetzelfde bord en ga zo maar door. Dubai en Kuala Lumpur hebben een indrukwekkend vliegveld, maar Suvarnabhumi overtreft alles.
Khao San Road
Nadat mijn paspoort gecontroleerd was en ik mijn koffer terug had, nam ik een taxi naar Khao San Road, de straat van mijn hotel. De taxi chauffeur sprak redelijk Engels en om het ijs te breken begon ik over Muay Thai en Buakaw (Een Thaise superster in Muay Thai). Hij wist mij te vertellen dat zijn zoon van achttien intern verbleef in een Muay Thai kamp, maar dat hij een jaar geen wedstrijden had gedaan vanwege een blessure. We hebben het de hele reis over Muay Thai gehad. Eenmaal aangekomen bij Khao San Road bleek dat de straat was afgezet voor verkeer. De taxi chauffeur hielp mij met mijn koffer en het laatste wat hij tegen mij zei was: "Ask the Thai people, they will tell you where your hotel is." Ik bedankte hem op z'n Thais (Kahp kun kahp) en zette stap richting mijn hotel. Nadat ik ingecheckt had en mijn koffer had achtergelaten op mijn hotelkamer, ging ik meteen naar buiten. Het nachtleven in Khao San Road was in volle gang!
Tuk Tuk
Op dag 1 (zondag) had ik gepland om Wat Phra Kaew & Grand Palace te bezoeken, maar toen ik buiten kwam, was de eerste persoon die ik trof een man die toeristen ronselde voor tuk tuk chauffeurs. Ik wist dat als tuk tuk chauffeurs je aanboden om naar een juwelen winkel te gaan, je zou eindigen met spullen die eigenlijk niks waard waren. Vandaar dat ik argwanend was. Toch oogde deze man heel vriendelijk en hij vroeg waar ik heen wilde. Ik vertelde hem dat ik naar Wat Phra Kaew & Grand Palace wilde. Dit was een paar kilometer van mijn hotel, dus ik veronderstelde dat de tuk tuk goedkoper zou zijn dan een taxi. De vriendelijk ogende man wist mij te vertellen dat Wat Phra Kaew in de ochtend gesloten was voor toeristen, omdat Thaise mensen daar heen gingen om te bidden. Na even aarzelen geloofde ik deze man toch. Ik was natuurlijk alleen en had niemand bij me die tegen me zei: "Laten we toch maar gaan kijken of het wel open is." Dus ging ik met de tuk tuk mee. De vriendelijke man liet mij een kaart zien en de tuk tuk chauffeur zou mij naar vijf locaties brengen: een tempel, Golden Mountain, een groot gouden standbeeld van Buddha, een factory shop (cheap, cheap) en als laatste naar Wat Phra Kaew & Grand Palace en dat voor 100 Baht (€2,50). Een koopje dus, dacht ik.
Elke tuk tuk chauffeur heeft zo zijn manieren om je vertrouwen te winnen. Deze zijn over het algemeen hetzelfde. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en of het mijn eerste keer in Bangkok was. Daarnaast won hij mijn vertrouwen door te zeggen dat hij bij elke locatie zou wachten, totdat ik weer terug was en dat deed hij ook. Eenmaal bij de factory shop aangekomen verzocht de eigenaar mij om te gaan zitten. Alles bleek toch niet zo cheap cheap, dus ben ik meteen weer naar buiten gegaan.
Als laatste zouden we dus naar Wat Phra Kaew gaan, maar de tuk tuk chauffeur vertelde mij dat het vandaag een belangrijke boeddhisten dag was en dat het daarom gesloten was. Inmiddels had hij zo erg mijn vertrouwen gewonnen dat ik hem op zijn woord geloofde. Ook was het zo dat bij elke tempel die ik bezocht, er super veel mensen aan het bidden waren. Het kon dus best kloppen. De tuk tuk chauffeur bood mij aan om mij naar een pier te brengen waar ik een boottocht kon maken die mij langs o.a. de bekende 'Floating Market' zou brengen. Uiteindelijk maakte ik de boottocht en kreeg ik Bangkok te zien vanaf het water. Het was indrukwekkend. Overigens, de enige 'Floating Market' die ik gezien heb, was een vrouw in een boot met spullen die de boot waarin ik zat vasthield. Na veel afdingen verkocht ze mij een stenen olifantje en een blikje cola.
Bij de pier waar we aankwamen stapte ik uit de boot en na een tijdje kwam de tuk tuk chauffeur aanrijden, zoals hij beloofd had.
Hij bracht mij weer terug naar het hotel en bedankte hem hartelijk. Ik was echt blij met deze man.
's Avonds in bed was mijn portemonnee toch leger dan ik verwacht had. Toch was ik niet bestolen, ik realiseerde mij dat ik was opgelicht!
Taxi
Op maandag kwam ik buiten en liep ik regelrecht langs de tuk tuk chauffeurs. 's Morgens is Wat Phra Kaew & Grand Palace gewoon open en de dag ervoor was het helemaal geen belangrijke boeddhisten dag. Ik vroeg een taxi chauffeur om mij ernaartoe te brengen en hij ging akkoord. Hij vroeg mij nog of ik de 'Floating Market' wilde zien, maar dankzij mijn ervaring van de dag ervoor wimpelde ik dit vriendelijk af.
Wat Phra Kaew & Grand Palace
Thaise mensen zijn hele trotse mensen. Ze zijn vooral trots op hun koningshuis en deze trots voel je in heel het land. Ga maar na, Thailand is het enige land in zuidoost Azië dat niet gekoloniseerd is.
Waar in Europa en Amerika veel belangrijke (oude) gebouwen met koper en/of brons zijn versierd is in Thailand werkelijk alles van goud. Alleen de vloer en de deuren zijn niet van goud, maar verder is alles goud wat je ziet. En als het niet van goud is, dan is het wel van een ander edelmetaal versierd, zoals smaragd.
Wat Phra Kaew loopt geleidelijk over in Grand Palace. In Grand Palace is te zien dat de Thaise koning vroeger ontzettend veel rijkdom genoot. Grand Palace is een complex met verschillende kleine en grote paleizen. Elk paleis maakte indruk op mij: de manier waarop het gebouwd was, de geschiedenis van het gebouw, maar bovenal de binnenkant. Thaise mensen hebben echt oog voor schoonheid. Als buitenlander krijg je hier automatisch respect voor.
Rond het middaguur ging ik te voet van Wat Phra Kaew & Grand Palace terug naar Khao San Road. Ik kwam aan op mijn hotelkamer (gelukkig met airco) en ging even op bed liggen voordat ik zou gaan lunchen. De zon in Thailand is zó intens dat het na een tijdje echt vermoeiend wordt. Ondanks dat de dag pas op de helft was, was ik moe maar voldaan: ik had eindelijk iets bezocht waar ik zelf om gevraagd had.
KLIA - Suvarnabhumi
Op zaterdag 2 november 2014 vertrok mijn vlucht van Kuala Lumpur International Airport naar Suvarnabhumi, het vliegveld van Bangkok. Ik had gekozen om te vliegen met Malaysia Airlines, omdat deze maatschappij toevallig net een actie had. Een ander bijkomend voordeel van deze maatschappij is dat het de reiziger de mogelijkheid biedt om 48 uur van te voren online in te checken. Hier maakte ik dankbaar gebruik van. Tevens kon ik bij het online inchecken een stoel reserveren en daarom reserveerde ik een stoel voorin het vliegtuig, tenminste dat dacht ik. Mijn vlucht vertrok om 18.05, dus ik nam ruim de tijd om bij het vliegveld te komen. Eenmaal in het vliegtuig bleek dat ik niet voorin, maar juist helemaal achterin het vliegtuig zat. Niks mis mee natuurlijk, want in het geval dat het vliegtuig neerstort, heb je achterin de meeste kans op overleven hehe. Ik raakte aan de praat met een Australisch echtpaar dat naast mij zat. Toen we op Suvarnabhumi aankwamen, liep ik met deze mensen mee. Ik voelde op de een of andere manier toch een band met deze mensen.
Suvarnabhumi kenmerkt Bangkok voor de toerist. Álles, maar dan ook álles staat aangegeven. Als je het vliegtuig uitkomt staat er na vijf meter een bord waarop de 'Bagage Reclaim' en de paspoort controle staan aangegeven. Tien meter verder staat weer hetzelfde bord, voor het geval je het eerste gemist hebt, en weer tien meter verder staat ook weer hetzelfde bord en ga zo maar door. Dubai en Kuala Lumpur hebben een indrukwekkend vliegveld, maar Suvarnabhumi overtreft alles.
Khao San Road
Nadat mijn paspoort gecontroleerd was en ik mijn koffer terug had, nam ik een taxi naar Khao San Road, de straat van mijn hotel. De taxi chauffeur sprak redelijk Engels en om het ijs te breken begon ik over Muay Thai en Buakaw (Een Thaise superster in Muay Thai). Hij wist mij te vertellen dat zijn zoon van achttien intern verbleef in een Muay Thai kamp, maar dat hij een jaar geen wedstrijden had gedaan vanwege een blessure. We hebben het de hele reis over Muay Thai gehad. Eenmaal aangekomen bij Khao San Road bleek dat de straat was afgezet voor verkeer. De taxi chauffeur hielp mij met mijn koffer en het laatste wat hij tegen mij zei was: "Ask the Thai people, they will tell you where your hotel is." Ik bedankte hem op z'n Thais (Kahp kun kahp) en zette stap richting mijn hotel. Nadat ik ingecheckt had en mijn koffer had achtergelaten op mijn hotelkamer, ging ik meteen naar buiten. Het nachtleven in Khao San Road was in volle gang!
Tuk Tuk
Op dag 1 (zondag) had ik gepland om Wat Phra Kaew & Grand Palace te bezoeken, maar toen ik buiten kwam, was de eerste persoon die ik trof een man die toeristen ronselde voor tuk tuk chauffeurs. Ik wist dat als tuk tuk chauffeurs je aanboden om naar een juwelen winkel te gaan, je zou eindigen met spullen die eigenlijk niks waard waren. Vandaar dat ik argwanend was. Toch oogde deze man heel vriendelijk en hij vroeg waar ik heen wilde. Ik vertelde hem dat ik naar Wat Phra Kaew & Grand Palace wilde. Dit was een paar kilometer van mijn hotel, dus ik veronderstelde dat de tuk tuk goedkoper zou zijn dan een taxi. De vriendelijk ogende man wist mij te vertellen dat Wat Phra Kaew in de ochtend gesloten was voor toeristen, omdat Thaise mensen daar heen gingen om te bidden. Na even aarzelen geloofde ik deze man toch. Ik was natuurlijk alleen en had niemand bij me die tegen me zei: "Laten we toch maar gaan kijken of het wel open is." Dus ging ik met de tuk tuk mee. De vriendelijke man liet mij een kaart zien en de tuk tuk chauffeur zou mij naar vijf locaties brengen: een tempel, Golden Mountain, een groot gouden standbeeld van Buddha, een factory shop (cheap, cheap) en als laatste naar Wat Phra Kaew & Grand Palace en dat voor 100 Baht (€2,50). Een koopje dus, dacht ik.
Elke tuk tuk chauffeur heeft zo zijn manieren om je vertrouwen te winnen. Deze zijn over het algemeen hetzelfde. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en of het mijn eerste keer in Bangkok was. Daarnaast won hij mijn vertrouwen door te zeggen dat hij bij elke locatie zou wachten, totdat ik weer terug was en dat deed hij ook. Eenmaal bij de factory shop aangekomen verzocht de eigenaar mij om te gaan zitten. Alles bleek toch niet zo cheap cheap, dus ben ik meteen weer naar buiten gegaan.
Als laatste zouden we dus naar Wat Phra Kaew gaan, maar de tuk tuk chauffeur vertelde mij dat het vandaag een belangrijke boeddhisten dag was en dat het daarom gesloten was. Inmiddels had hij zo erg mijn vertrouwen gewonnen dat ik hem op zijn woord geloofde. Ook was het zo dat bij elke tempel die ik bezocht, er super veel mensen aan het bidden waren. Het kon dus best kloppen. De tuk tuk chauffeur bood mij aan om mij naar een pier te brengen waar ik een boottocht kon maken die mij langs o.a. de bekende 'Floating Market' zou brengen. Uiteindelijk maakte ik de boottocht en kreeg ik Bangkok te zien vanaf het water. Het was indrukwekkend. Overigens, de enige 'Floating Market' die ik gezien heb, was een vrouw in een boot met spullen die de boot waarin ik zat vasthield. Na veel afdingen verkocht ze mij een stenen olifantje en een blikje cola.
Bij de pier waar we aankwamen stapte ik uit de boot en na een tijdje kwam de tuk tuk chauffeur aanrijden, zoals hij beloofd had.
Hij bracht mij weer terug naar het hotel en bedankte hem hartelijk. Ik was echt blij met deze man.
's Avonds in bed was mijn portemonnee toch leger dan ik verwacht had. Toch was ik niet bestolen, ik realiseerde mij dat ik was opgelicht!
Taxi
Op maandag kwam ik buiten en liep ik regelrecht langs de tuk tuk chauffeurs. 's Morgens is Wat Phra Kaew & Grand Palace gewoon open en de dag ervoor was het helemaal geen belangrijke boeddhisten dag. Ik vroeg een taxi chauffeur om mij ernaartoe te brengen en hij ging akkoord. Hij vroeg mij nog of ik de 'Floating Market' wilde zien, maar dankzij mijn ervaring van de dag ervoor wimpelde ik dit vriendelijk af.
Wat Phra Kaew & Grand Palace
Thaise mensen zijn hele trotse mensen. Ze zijn vooral trots op hun koningshuis en deze trots voel je in heel het land. Ga maar na, Thailand is het enige land in zuidoost Azië dat niet gekoloniseerd is.
Waar in Europa en Amerika veel belangrijke (oude) gebouwen met koper en/of brons zijn versierd is in Thailand werkelijk alles van goud. Alleen de vloer en de deuren zijn niet van goud, maar verder is alles goud wat je ziet. En als het niet van goud is, dan is het wel van een ander edelmetaal versierd, zoals smaragd.
Wat Phra Kaew loopt geleidelijk over in Grand Palace. In Grand Palace is te zien dat de Thaise koning vroeger ontzettend veel rijkdom genoot. Grand Palace is een complex met verschillende kleine en grote paleizen. Elk paleis maakte indruk op mij: de manier waarop het gebouwd was, de geschiedenis van het gebouw, maar bovenal de binnenkant. Thaise mensen hebben echt oog voor schoonheid. Als buitenlander krijg je hier automatisch respect voor.
Rond het middaguur ging ik te voet van Wat Phra Kaew & Grand Palace terug naar Khao San Road. Ik kwam aan op mijn hotelkamer (gelukkig met airco) en ging even op bed liggen voordat ik zou gaan lunchen. De zon in Thailand is zó intens dat het na een tijdje echt vermoeiend wordt. Ondanks dat de dag pas op de helft was, was ik moe maar voldaan: ik had eindelijk iets bezocht waar ik zelf om gevraagd had.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
