Directe vs. Indirecte communicatie

In mijn vorige verslag had ik het over de rol die tijd speelt in Maleisië en het verschil met Nederland. Twee van mijn vrienden (San en Ed) wezen mij erop dat dit was af te leiden uit de 5 cultuurdimensies van Hofstede. Dank daarvoor. In dit verslag gaat het over de manier van communiceren, en dan bedoel ik niet communiceren via social media, maar communiceren van mens tot mens. Het is bijna niet voor te stellen, maar zo communiceerden mensen voordat het internet bestond en wat nog steeds de belangrijkste en meest persoonlijke manier van communicatie is. Ook hierin bestaat een groot verschil tussen Nederland in Maleisië. '

Zeggen wat je denkt

In Nederland verwoorden mensen dingen die ze denken, precies zoals ze het denken. Als iemand nieuwe schoenen heeft en je denkt: 'Wat een lelijke schoenen!', dan zeg je dat ook. Niet iedereen praat op deze manier, maar het komt voor in Nederland en dat zegt naar mijn mening al genoeg.

Uniek

Nederlanders zijn zelfs uniek in Europa met hun directe communicatie. Britten en Duitsers zijn bijvoorbeeld veel indirecter, wat soms tot verwarring kan leiden. Als een Brit iets helemaal geweldig vindt, dan zal hij dat uitdrukken met iets in de richting van: "That's quite alright" of als ze het ergens niet mee eens zijn: "That sounds like an interesting idea." In het tweede voorbeeld zal het voor veel mensen tot verwarring leiden. Nederlanders zeggen simpelweg"'Nee", waar een Brit: "I'm afraid not", zal zeggen. Nogmaals, Nederlanders zeggen precies wat ze denken.

Irritatie

Dan over naar Maleisië. Het is mij opgevallen dat mensen hier zich totaal niet storen aan wat een ander doet. Als iemand in Nederland niet netjes eet, dan krijgt hij dat meteen van allerlei kanten te horen. Op kantoor heb ik een collega van 30 die niet normaal kan eten. Hij smakt bij elke hap die hij neemt en niemand die zich eraan lijkt te storen. Dan een ander voorbeeld: sommige collega's hebben muziek in tijdens het werk en ze zingen soms, al dan niet zachtjes, mee met de liedjes die ze horen. Iedereen werkt dan gewoon door zonder enige vorm van irritatie. Als dezelfde situatie zich in Nederland zou voordoen, dan wekt het al irritatie op bij iedereen die het hoort, het is gewoon 'not done'.

Taal

Dan over naar taal. In dat opzicht zijn we in Nederland nog vrij netjes. Niet zo netjes als Duitsers of Britten, maar veel netter dan Maleisiërs. Bijvoorbeeld: als je in Nederland wilt weten hoelaat het is, dan vraag je: 'Hoelaat is het?' Terwijl een Maleisiër simpelweg zegt: 'Hoelaat?' In onze Nederlandse oren zal dit onbeleefd klinken, maar in Maleisië is het de normaal om op deze manier te vragen hoelaat het is. Nogmaals, in Maleisië wordt er veel minder gelet op wat een ander doet of in dit geval zegt.

Kerst

Op kerstavond ging ik naar de kerk. Dit dankzij mijn huisgenoot die via via mensen kende die ook christenen waren. Bij mij thuis is het altijd traditie om met kerstavond naar de kerk te gaan, dus als ik die traditie in Maleisië kan voortzetten, dan doe ik dat ook. Ik ging dus met een groep mee en na de dienst gingen we nog ergens wat drinken. Eén van hen vroeg of ik al plannen had voor eerste Kerstdag. Ik vertelde hem dat ik nog geen plannen had, want iedereen die ik gevraagd had, had al wat te doen met kerst en mijn alleenstaande trainer zat op dat moment in Bangkok, dus ik had niks te doen. Hij nodigde mij en mijn kamergenoot bij hem thuis uit. Hij gaf een feestje en wij waren van harte welkom. Nu weet dus iedereen dat mijn kerst op de valreep is gered, maar ik zie er toch een cultuurverschil in. Ik kende deze man niet, voordat ik naar de kerk ging en toch word ik bij hem thuis uitgenodigd om kerst te vieren. In Nederland zal dit nauwelijks voorkomen. Nederlanders zouden denken: "Ik heb mijn eigen feestje, ik ken deze persoon nauwelijks, dus het interesseert me niet wat hij met kerst gaat doen." Terwijl een Maleisiër denkt: "Ik geef een feest, heb je niks te doen? Je bent van harte uitgenodigd!" Het gedachtegoed van een Maleisiër is gebaseerd op 'wij', waar het gedachtegoed van een Nederlander is gebaseerd op 'ik'.

Hofstede

Dit cultuurverschil heeft ook weer te maken met de vijf cultuurdimensies van Hofstede. Ik moet toegeven, dit heb ik zelf ook in het eerste jaar van de opleiding HBO Communicatie gehad, maar óf ik heb niet goed genoeg opgelet, óf het werd niet interessant genoeg verteld, óf het is alweer te lang geleden. Hoe dan ook, het heeft te maken met een individualistische of een collectivistische samenleving. Nederland heeft overduidelijk een individualistische samenleving, waar Maleisië overduidelijk een collectivistische samenleving heeft. Dit uit zich ook in de directe en indirecte communicatie. Een Nederlander denkt: "IK vind het irritant, dus deze persoon moet ophouden met zingen, smakken, kuchen, etc." Terwijl een Maleisiër denkt: "Als deze persoon het fijn vindt om met een liedje mee te zingen, dan doet hij/zij dat toch. Misschien heeft deze persoon nooit netjes leren eten, daar kan deze persoon niks aan doen." En: "Wat kucht deze persoon veel, misschien heeft deze persoon last van zijn keel."
In Nederland draait het dus om 'IK' waar het in Maleisië draait om 'Wij' (bewust met hoofdletters/kleine letters gespeeld).

De laatste

Aangezien ik hier, op het moment dat ik deze blog schrijf, nog maar een maandje ben, is dit mijn laatste blog over cultuurverschillen. Er zijn meerdere cultuurverschillen die ik heb opgemerkt, maar de meest opvallende heb ik beschreven. Andere (kleine) cultuurverschillen zijn 'verstopt' in verschillende verslagen. Ik zal nog één verslag plaatsen in de laatste paar dagen voordat ik weer huiswaarts keer, maar deze zal niet gaan over cultuurverschillen. Ik wil iedereen bedanken die, al dan niet met plezier, mijn verslagen heeft gelezen. Ook wil ik iedereen bedanken die mijn verslagen 'geliked' heeft op Facebook en iedereen die een reactie heeft geplaatst op deze pagina. Ik wil iedereen laten weten dat ik met heel veel plezier deze verslagen heb geschreven. Door alle cultuurverschillen kan ik wel zeggen dat ik mij meer thuis voel in de Maleisische dan in de Nederlandse cultuur. Om het goed af te sluiten, neem ik ook afscheid in het Bahasa Malaysia: Selamat Jalan! Oftewel: Tot ziens!